سال 1399 در حالی به پایان می‌رسد که در عرصه عمومی همگان با پدیده جدید و ناخوشایندی همچون بیماری کرونا دست‌وپنجه نرم کردیم و به‌یقین تجربه نوینی در زندگی همه ما بود؛ تجربه‌ای که برای بسیاری تلخ و ناگوار بود و البته برای بسیاری هم ازجمله تجاربی که توانستند از آن درس بیاموزند و شیوه نویی برای زیستن و گذران عمر بیابند.

ازجمله فرصت‌هایی که در این بحران عمومی و جهانی برای همه خودنمایی کرد، قدرت فن‌آوری‌های نوین بود که برای همگان واضح و مبرهن شد و توانست تا حد بسیاری، همگان را مجاب به استفاده و بهره‌گیری از توانمندی‌های مختلف خود کند. در دانشکده ما نیز این امر محقق شد و علم و دانش‌اندوزی نه‌تنها از نفس نیفتاد بلکه به شیوه‌ای نو و البته مبتکرانه و خلاقانه همه ما را به دایره خوشایند و دنیای لایتناهی دانش بازگرداند. تجربه کلاس‌های آنلاین و برخط، جلسات دفاع غیرحضوری و بسیاری از فعالیت‌های دیگر اگرچه برایمان سخت و دشوار بود اما کم‌کم ما را به همان روال گذشته تحصیل و تدریس علم و دانش بازگرداند و نشان داد که برای آدمیان حد توقف و ایستایی وجود ندارد و به برکت توانمندی فکر و اندیشه، می‌توان از هر تهدیدی، فرصت ساخت و هر ناکامی و دشواری را به کامیابی و آسایش تغییر داد و این همان اشرف مخلوقات بودن است.

در این سال سخت، همه باهم بودن را بیشتر و بهتر تجربه کردیم و قدر یکدیگر را بیشتر و بهتر دانستیم و دانستیم که این باهم بودن‌ها را باید فرصت مغتنم و نعمت الهی بدانیم که ممکن است دیر یا زود از ما ستانده شود. در این سال با هم توانستیم به بسیاری از اهداف آموزشی، پژوهشی و اداری دست بیابیم و توفیقات چندانی در عرصه‌های مختلف به دست آوریم که امیدوارم به همراهی و مساعدت همه شما عزیزان بتوانیم در سال 1400 چهره تابناکی از دانشکده علوم توان‌بخشی را به عرصه علم و فرهنگ کشور عرضه کنیم.

ضمن تبریک و شادباش اعیاد شعبانیه و حسن اتفاق تقارن آن با سال نو، سعادت و سلامت همه شما عزیزان را اعم از استادان گرامی و اعضای محترم هیئت‌علمی و کارکنان خدوم و زحمتکش از خداوند متعال خواهانم.